Rahevza Kefir ve dört çocuğu, aralarında birkaç saatlik mesafe olmasına rağmen 36 yıl birbirlerinin hasreti ile yaşadı. Anne ve çocukları, yakınlarının girişimi ile yakın zamanda bir araya geldi. Kavuşma anında çekilen görüntüler ise, yürekleri parçaladı.

Çocuklarından koparılan annenin hikayesi ise oldukça ilginç.

Rûdaw’ın edindiği bilgilere göre, Hakkari’nin Şemdinli ilçesindeki bir köyde yaşayan Rahevza Kefir, aslen Urmiye’nin Mirgever bölgesinden olan ilk eşinden biri erkek 4 çocuk doğurdu. Ancak 1986 yılında evlendiği adam borçları yüzünden öldürüldüğünde hayatı alt üst oldu.

Eşinin borçlarına karşılık başka bir erkekle evlendirilen Rahevza’nın 4 çocuğu ise kendisinden koparılarak babalarının Urmiye’deki ailesine gönderildi.

Acılı anne, o gün yaşadıklarını şöyle anlattı:

“Berivandım, her gün eve döndüğümde çocuklarım koşarak gelir beni karşılardı. O gün geldiğimde yoktular. Yengeme çocukları sordum. Dedelerine gittiklerini söyledi ve ağlamaya başladı. ‘Nerede evlatlarım, suya mı attın, ateşe mi?’ diye sorduğumda Ferzende ile kız kardeşinin (babalarının akrabaları) çocukları İran’a götürdüğünü söyledi. Orada düşüp bayıldım, kendimden geçtim.”

TÜİK verilerine göre, Hakkari Akraba evliliğinde kaçıncı sırada TÜİK verilerine göre, Hakkari Akraba evliliğinde kaçıncı sırada

Annelerinden koparılan çocuklar, amcaları tarafından büyütüldü. Kızı Şamiran Sadıkiniya, o günlerde yaşadıklarını, hayal meyal hatırladıklarını söyledi:

“Bizi amcam Feki’nin evine getirdiler. Çok küçüktük, tam hatırlayamıyorum. Ama sürekli ağlıyor ve annemizi soruyorduk.”

Rahevza, eşinin borcu olduğu taraftan biriyle evlendirildikten sonra Van’a yerleştiğini belirtti:

“Sonra Hacı (ikinci eşi) gelip beni istedi ve alıp götürdü. Gidip çocuklarımı göreyim dedim ama bana hiç izin vermedi. İmkanım yoktu, gelip evlatlarımı göremedim.”

Çocuklar büyüdükten sonra annelerinin peşinden gitti, arayıp sordu ancak herhangi bir ize rastlamadı. Rahevza’nın Mirgever’de yaşayan kız kardeşi, 2020 yılında kardeşinin izini Van’da bulabildi. Ancak yine de anne ve çocukların kavuşması ancak 2 yıl sonra gerçekleşti.

Oğlu Abdulkerim Sadıkiniya, “Sicili elimde yoktu. Kimse de bana yardımcı olmadı. Sağ olduğunu biliyordum ama kimse yerini söylemedi. Üç defa görmek için Türkiye’ye gittim ama bulamadım. Meleyan köyüne de (Şemdinli’ye bağlı bir köy) gittim, ama izini bulamadım” dedi.

Rafevza’nın çocukları evli ve ayrı yaşıyor. Onlar, “bu kavuşma ile yeniden doğduk” diyor.